จำเลยใจทัณฑ์อสูร / บุษบายุธ

เรื่อง : จำเลยใจทัณฑ์อสูร

ผู้แต่ง : บุษบายุธ

สำนักพิมพ์ : พลอยวรรณกรรม

ข้อมูลการพิมพ์ : ครั้งแรก / พฤศจิกายน 2554

จำนวน :  414 หน้า

เรื่องย่อ...

เพราะอุบัติเหตุลิฟต์ค้างเมื่อหนึ่งปีก่อน ทำให้ ‘เมฆา วรรชยะ’ เพลย์บอยปีศาจจอมเจ้าชู้ บุตรชายเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ในวงการธุรกิจด้านการเกษตร ได้ใกล้ชิดกับ ‘ณิริน’ หญิงสาวที่ชายหนุ่มเข้าใจผิดคิดว่าหล่อนเป็นนักศึกษาฝึกงานของบริษัทเป็นครั้งแรก แม้ครั้งนั้นเขาจะไม่มีโอกาสได้ ‘สานสัมพันธ์’ กับหล่อน แต่ความไร้เดียงสาและรูปร่างหน้าตาที่เย้ายวนชวนให้อารมณ์พิศวาสแล่นพล่าน ก็ยังฝังลึกอยู่ในจิตใจของชายหนุ่มจนเขาไม่อาจจะลืมได้ คิดไม่ถึงว่าหนึ่งปีต่อมา เขาจะได้พบกับหล่อนอีกครั้งในฐานะบุตรสาวของศัตรู! ชู้รักสารเลวที่พาแม่เลี้ยงของเขาหนีตามกันไป จนสร้างความอับอายขายหน้าให้แก่เจ้าสัวผู้เป็นบิดาอย่างที่สุด! เมฆาตัดสินใจลากตัวหล่อนกลับไปกักขังและคาดคั้นถึงที่ซ่อนของชายโฉดหญิงชั่วคู่นั้น หากณิรินกลับไม่ยอมปริปากแม้แต่คำเดียว! ความจองหองของหล่อนทำให้ความชื่นชมหลงใหลที่เขามีต่อหล่อนแตกสลาย กลายเป็นความชิงชังรังเกียจและขยะแขยงไม่ต่างจากกิ้งกือไส้เดือน! ดีล่ะ! ในเมื่อหล่อนไม่ยอมบอกเบาะแส เขาก็จะตีความว่าหล่อนมีส่วนรู้เห็นในแผนการอันอัปยศนี้ด้วย! ในเมื่อให้อยู่สบายๆไม่ชอบ เขาก็จะลงทัณฑ์หล่อนให้สาสมกับตำแหน่งของนางเชลยตัวประกัน! และนั่น... จึงเหลือเพียงวิธีเดียวที่เขาจะสามารถเค้นเอาความจริงจากปากของนางเชลยจอมผยองได้ นั่นคือการใช้ร่างกายกำยำและความหนุ่มแน่นเป็นเครื่องมือสำเร็จโทษ! แล้วทรมานหล่อนด้วยเกมพิศวาสอันเร่าร้อน! ดุเดือด! และถึงเลือดถึงเนื้อ! 

“ถอดชุดนั้นออก” เสียงเข้มดุดันสั่ง “อะไรนะคะ!” ดวงตาคู่โตเบิกโพลง “คุณ... บ้าไปแล้ว... ไม่ทำตามหรอก” ถอยมาจนถึงประตูห้องน้ำพอดี มือบางจับลูกบิดไว้แน่น เตรียมผลักเข้าไปใช้เป็นสถานที่ซ่อนตัว “ต่อให้ต้องเรียกคนขึ้นมาทำลายประตูบานนั้น ฉันก็จะทำ! ถ้าเธออยากเป็นเมียฉันแบบเอิกเกริกขนาดนั้น ฉันจะจัดให้” ณิรินเม้มปาก ยิ่งสบดวงตาไร้ความอ่อนโยนคู่นั้น มองสันกรามแกร่งกระตุก ยิ่งตระหนักว่าครั้งนี้เขาหมดความอดทนกับหล่อนแล้วจริงๆ “จะถอดหรือไม่ถอด” ณิรินกระวนกระวาย ตัดสินใจได้ว่าจะยืนหยัดต่อสู้กับเขาให้ถึงที่สุด กลัวแค่ไหนก็จะไม่ยอมเปลื้องผ้าต่อหน้าเขาเด็ดขาด “หรือเธออยากให้ฉันส่งคนไปลากพ่อเธอกลับมาจากอเมริกา” “คุณรู้” สีเลือดหายไปจากใบหน้าณิรินเหมือนเล่นกล “ใช่... ฉันรู้ จะให้บอกที่อยู่ออกมาตอนนี้ไหมล่ะ” “คุณทำ...” “ยัง” เมฆารู้ว่าณิรินจะถามอะไร เขาตัดบท และยิ้มแค่ปาก ไม่เลยไปถึงดวงตา “ทำไมคุณยิ้มแบบนั้น?” “ฉันเป็นนักธุรกิจณิริน อะไรที่เสียผลประโยชน์ ฉันไม่เคยทำ... พ่อเธอจะปลอดภัยตราบเท่าที่เธอทำตามที่ฉันบอก แต่ผลมันจะเป็นตรงข้ามทันทีถ้าเธอขัดใจฉัน” ชายหนุ่มวางเงื่อนไขร้ายกาจ “เธอจะถอดชุดนั่นเอง หรือให้ฉันถอดมันให้?!”