บอดี้การ์ดหัวใจ / กระดาษทรายแก้ว (หายาก,สนุกค่ะ)

เรื่อง : บอดี้การ์ดหัวใจ

ผู้แต่ง : กระดาษทรายแก้ว

สำนักพิมพ์ : พลอยวรรณกรรม

ข้อมูลการพิมพ์ : ครั้งแรก / กุมภาพันธ์ 2558

จำนวน :  318 หน้า

ตำหนิ : รอยย่นสันล่าง

เรื่องย่อ...

"เด็ก... ผู้หญิง??” เสียงที่ถามนั้นแหบพร่าแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน ใบหน้าหวานสวยฉายชัดถึงความตกใจ ปลายตะวันพูดอะไรไม่ออก ทุกอย่างมันกะทันหันเกินไป สมองเธอยังมึนชาจากสิ่งที่เพิ่งได้รับรู้ “ฉัน... ท้อง?” หญิงสาวเอ่ยอีกครั้งหลังจากเงียบอยู่นาน

‘กันธีร์ กิตติรัตนอนันท์’ มหาเศรษฐีหนุ่มรูปหล่อและเซ็กซี่ ได้ลาออกจากชีวิต ‘ในเครื่องแบบ’ อันวุ่นวาย แล้วสร้างอาณาจักรธุรกิจพันล้านขึ้นมาในสถานที่ห่างไกล ไม่ต้องเก็บซ่อนความลับกับใคร... ไม่ต้องเผชิญกับกระสุนปืน... ซึ่งชายหนุ่มก็เชื่อว่าตัวเองได้พบกับ เส้นทางชีวิตที่พอใจแล้ว กระทั่งเขาต้อง ‘กลับคืนสู่อาชีพ’ ที่เคยหันหลังให้ เพื่อปกป้อง ‘ปลายตะวัน’ ทายาทสาวหัวดื้อของทนายความผู้ยึดมั่นในอุดมการณ์ให้รอดพ้นจากการมุ่งร้ายของคู่กรณี ซึ่งเขาปฏิญาณ กับตัวเองว่า... จะไม่เอาอารมณ์ส่วนตัวไปผูกติดกับภาระหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย... แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า หญิงสาวจะกลายเป็นสิ่งที่มากกว่าแค่ ‘ภาระ’ เสียแล้ว!

‘ปลายตะวัน’ ไม่เคยต้องการ ‘ผู้อารักขาส่วนตัว’ เลยสักนิด ต่อให้เขาคนนั้นจะหล่อเหลาและเซ็กซี่อย่างเหลือร้ายเช่นกันธีร์ก็ตาม แต่เมื่อได้อยู่กับเขา หญิงสาวหัวดื้อ และเด็ดเดี่ยวก็กลับเพิ่งเคยได้สัมผัส ‘ความเป็นผู้หญิง’ ในตัวเองเป็นครั้งแรก ทั้งๆ ที่เธอไม่เคยเปิดหัวใจ รับใครเข้ามาในชีวิตมาก่อน ทว่าภายใต้ท่าทางสงบนิ่งแบบนั้นของผู้อารักขาหนุ่ม... มันคือพายุที่พร้อมจะ ช่วงชิงทุกอย่าง เขาถูกขอร้องให้มาเพื่อทำหน้าที่ปกป้องเธอจากอันตรายทุกอย่าง แต่ไม่มีใครบอกเธอว่า... เธอจะป้องกันตัวและหัวใจตัวเองจากเขาได้อย่างไร!

“กลัวงั้นเหรอ?” “ไม่ค่ะ” เสียงที่ตอบออกไปนั้นแหบพร่าด้วยแรงอารมณ์ ดวงตาคมหรี่แคบเล็กน้อย มือหนาทั้งสองข้างจับที่ชายเสื้อแล้วดึงออกทางศีรษะ เหวี่ยงลงไปกอง ข้างเตียงอย่างไม่ไยดี ปลายตะวันไม่แน่ใจว่าตัวเองลอบกลืนน้ำลายเป็นครั้งที่เท่าไร แต่การที่จู่ๆ เขาก็ เปลือยท่อนบนเผยอกแกร่งกำยำนั้นทำให้หัวใจดวงน้อยล้มคว่ำไปหลายตลบทีเดียว และเธอต้องกัด ริมฝีปากแน่น เพราะความคิดน่าอายมันเกิดขึ้นในหัว อยากจะเอื้อมไปสัมผัสแผงอกนั้น “ชอบที่เห็นไหม?” เขาถามด้วยดวงตาเป็นประกาย 

“ไม่พูดอะไรมากนะคะ นอกจากจะบอกว่า... มาแล้วค่าเล่มใหม่ ของคุณกระดาษทรายแก้ว! พูดเท่านี้คงจะพอเข้าใจกันเนอะ หยิบให้ไว ถ้าหมดแล้วรอพิมพ์ใหม่จะเม้าท์กับคนอื่นไม่รู้เรื่อง”